Bugün 4 Şubat 2022 Cuma. Bu vesileyle üç aylardaki bu ilk Cuma’mızı tebrik ediyor; feyzinden, bereketinden, rahmet ve mağfiretinden istifade edenlerden olmamızı diliyorum.

Ayrıca bugün bizim Evlilik Yıldönümümüz; 04 Şubat 1977, dile kolay tam 45 yıl… 

Neredeyse bu yarım asıra biz neler neler sığdırdık. 

Şöyle geriye doğru flashback yapıp gidiyorum da… o kadar çok şeyler yaşamışız ki bu süre içerisinde;

Günlerce evin yolunu bile unuttuğum görev bağımlılıkları, dağbayır koşturmalar, evi ve çocukları ihmal etmeler, günler sonra eve gidişimde sevgili oğlumun beni her gördüğünde öcü diyerek kapı arkalarına saklanmaları..

Kamyon kasasında iki çocukla beraber Trabzon’dan ta Hakkari’ye kadar çileli yolculuklar…

Mahkeme kapılarında aylarca devam eden gelgitler, yargılamalar…

Ankara Samanpazarı’nda bitli otel odalarında iki ay boyunca devam eden çileli yargılama günleri, cezaevi kapılarından geri dönüşler…

“40 katır mı 40 satır mı misali” meslekten ihraç ile cezaevine girmek arasında zorunlu tercih yapma hesapları…

Yükselen mesleki çıkış sonrası sert bir düşüşle İzmir’de başlayan dört yıllık yeni bir  yargılama süreci… 

Hayata yeniden dönüş sonrası yükselen parlak mesleki kariyer yılları…

Ve zirvede iken kısa bir süre içinde tekrar düz ovaya iniş…!

Özetle; inişli çıkışlı, virajlı, taşlı - topraklı, çakıllı, dikenli, mayınlı dağlarda, tepelerde, yollarda ve ovalarda geçen tamı tamına 45 yıl..

Benim bu yüksek tempolu, dayanılmaz ve yorucu yolculuğuma 45 yıl boyunca yol arkadaşlığı eden sevgili eşim.. 

Ve bugün, 04.02.2022 günü; Corona temaslısı olarak bir haftadır kapalı bulunduğum ortamdan geriye dönüp baktığımda elimde kalan tek servetimin; 

Her biri altın değerinde olan sevgili çocuklarım ve dünya tatlısı torunlarım ile yarım asır boyunca ülkeme ve milletime sadakatle ifa ettiğim vatan borcumu ödemenin verdiği gönül huzuru olduğunu görüyorum.. 

Ayrıca bu yıllar içinde eğer birilerinden dualar alabilmiş ve de hoş bir sedâ bırakabilmişsek o da artık bize bonus olsun…!

Bugün ayrıca benim yaşıtım olmamasına rağmen 1978’den beri çok yakın dostum ve arkadaşım olan eşimin dayıoğlu Zeki AYAZOĞLU abinin de maalesef ölüm günü olarak kayda geçti.  

Zeki abinin bende bıraktığı iki derin iz vardır;

Birisi; sözünün eri  ve mert bir karadenizli oluşu,

Diğeri de; uzun yıllardır amansız hastalıkla verdiği mücadelenin en zor ve dayanılmaz günlerinde bile kendisine nasılsın diye soran herkese tereddütsüz olarak Rebbiye şükür… diye verdiği cevapta yatan sabır, tevekkül, inanç ve şükür değerlerini taşıyan müstesna bir kişiliktir. 

Allah rahmetiyle muamele etsin, mekanını cennet etsin, Ayşe yengeye, çocuklarına ve tüm aileye sabırlar versin. 

Beni 1981 yılında Erzincan’a askere gitmeden önce, Samsun’da anne-babasının yanında bulunan eşimle iki çocuğumu bir günlüğüne de olsa veda amaçlı görmem için Anadol marka otomobiliyle Trabzon’dan Samsun’a götürüp tekrar geri getirmesine rağmen ben bugün Corona temaslısı olmam nedeniyle maalesef onun cenazesine bile gidemiyorum…😔

Yerinde rahat uyu koca yürekli adam..🤲

Ayrıca ; sevgili torunumz Ecrin NAZ’ın  doğum günü münasebetiyle öncelikle annesini ve babasını tebrik ediyor, kendisine ailesiyle ve tüm sevdikleriyle, sevenleriyle birlikte sağlıklı, başarılı, hayırlı ve uzun bir ömür diliyorum.

Selam, Sevgi ve Dua ile kalın..